Nutriëntenemissierechten: sleutel tot bedrijfsontwikkeling?

Om de dierlijke mestproductie tijdelijk aan banden te leggen, werd in 2002 de zogenaamde nutrientenhalte in het Vlaamse mestbeleid ingevoerd. De nutrientenhalte was de maximale toegelaten hoeveelheid nutrienten die jaarlijks geproduceerd mocht worden door de dieren van een bepaalde exploitatie. Zijn plaatsgebondenheid en link met milieuvergunningen bleek al gauw een rem op de bedrijfsontwikkeling. Door de invoering van het Mestdecreet van 22 december 2006 werd de nutrientenhalte vanaf 2007 vervangen door nutrientenemissierechten, de zogenaamde NER. De belangrijkste drijfveer was het stimuleren van de bedrijfsontwikkeling mede door het verhandelbaar maken van deze nu bedrijfsgebonden rechten. Naast bedrijfsontwikkeling mits bewezen mestverwerking, biedt de verhandelbaarheid van nutrientenemissierechten een groeimogelijkheid aan de bedrijven, dit via het verwerven van nutrientenemissierechten van anderen. Maar heeft deze omschakeling wel tot verhandeling en bedrijfsontwikkeling geleid?