Precisievoeding van vleesvarkens: meerfazenvoeding op basis van zelfgeteelde eiwitbronnen

Algemeen kader

Het eiwit in voeders voor varkens is in de eerste plaats bestemd voor de vorming van vlees. Het deel dat in overmaat aanwezig is of een ongepaste samenstelling heeft, zal worden aangewend als energiebron. De overbodige stikstof wordt uitgescheiden via de urine. Het is essentieel om de hoeveelheid voeder af te stemmen op de behoefte. Op deze wijze kan men de eiwitimport reduceren en de milieulast tot een minimum beperken. In dit project willen we aantonen dat door strategische voedering milieuwinst kan gemaakt worden zonder economische nadelen. Ook willen we aantonen dat het mogelijk is om varkens te telen met minder soja.

Onderzoeksaanpak

De onderzoekers formuleren voeders die zo goed mogelijk voldoen aan de behoeften van de dieren, met zo weinig mogelijk eiwit. Bij voorkeur worden Europese grondstoffen gebruikt. Deze voeders worden gebruikt in groeiproeven. Door verteringsproeven gaan we de stikstofvertering en stikstofuitstoot na. In een volgende fase worden de voederstrategieën gedemonstreerd op praktijkbedrijven. De vier betrokken wetenschappelijke partners (ILVO-Dier, Katholieke Hogeschool Kempen, Hogeschool Gent en projectcoördinator Proef- en Vormingscentrum Bocholt) werken daarbij intensief samen.  

Relevantie/Valorisatie

Gezien de stikstofproblematiek en de problematiek van eiwitimport bezit dit demonstratieproject een grote relevantie voor de Vlaamse varkenshouderij. Het project moet bijdragen tot een meer duurzame en maatschappelijk aanvaarde Vlaamse varkenshouderij. De onderzoekers besteden bijzondere aandacht aan de verspreiding van de resultaten bij het doelpubliek, ondermeer door een brochure en de organisatie van demodagen.

Financiering
Vlaamse Overheid - L&V ADLO

Externe partner(s)
Hogeschool Gent - Dept. BIOT
KHK - Katholieke Hogeschool Kempen
PVL - Proef- en Vormingscentrum voor de Landbouw vzw